De jaren zeventig zijn het tijdperk van de disco. Disco komt van het woord discotheek en vindt zijn oorsprong in Parijs, maar de bakermat van discomuziek is Amerika - en dan met name de steden Philadelphia en New York.

Disco outfits zijn feestelijk en brengen sfeer aan je feest. Disco kleding is er voor mannen, vrouwen en kinderen. Discokleding is doorgaans felgekleurd.
Populaire kledingstukken van deze tijd waren de lange, wijde rokken, strakke minirokjes, spandex en wielrennerbroekjes. Waar de broeken overwegend strak zaten, werden de truien juist een paar maten te groot gedragen.
Naast de typische hippie kleding waren ook chino's, grote truien, mouwloze vesten, legerjassen en ribbroeken erg populair. Kleding was in deze tijd over het algemeen nog bijzonder kleurrijk. Populaire schoenmodellen waren cowboylaarzen, slippers, Birkinstocks en Oxfords.

Discomuziek heeft een duidelijke vierkwartsmaat waarbij de tellen even lang zijn. De muziek wordt gekenmerkt door minder afwisselende beat. Naast de klassieke muziekinstrumenten als gitaar, bas, piano en drums is er ook veel ruimte voor elektronische instrumenten als keyboard, drumcomputer en de synthesizer.
Manu Dibango's Soul Makossa uit 1972 wordt algemeen gezien als het eerste echte disco nummer. De term "disco" werd op 13 september 1973 voor het eerst gebruikt in het artikel "Discotheque Rock '72: Paaaaarty!", geschreven door Vince Aletti voor Rolling Stone magazine
Bekend van de disco zijn bijvoorbeeld Donna Summer, Gloria Gaynor, Giorgio Moroder, Boney M., Earth Wind & Fire, the Bee Gees, Chaka Khan, Chic, KC and the Sunshine Band, Thelma Houston, Sister Sledge, The Trammps, the Village People, ABBA en niet te vergeten Michael Jackson.

Bij een disco hoort natuurlijk discoverlichting, in vrolijke kleuren, eventueel reagerend op de beat van de muziek met of zonder lasers en rookmachine. Het gaat om een discobal die zorgt voor de nodige discoverlichting.

Maar het aller belangrijkste is: 

de voetjes moeten van de vloer !!!