Sint hubertus
Het verhaal van de legende gaat dat Hubertus (of Huibrecht) eens een normaal en werelds leven leidde. Hij werd geboren in het jaar 656 als zoon van de hertog van Aquitanië, onduidelijk is of hij geboren werd in Toulouse of in de Voerstreek in België. Als man van adel was jagen één van Hubertus' favoriete bezigheden. Toen zijn jonge vrouw in het kraambed stierf nadat ze hem een zoon geschonken had besloot Hubertus om zich helemaal op de jacht te storten. Zelfs op Goede Vrijdag, begaf Hubertus zich ook naar het bos om te gaan jagen. Op een gegeven ogenblik had Hubertus een prachtig groot hert in zijn vizier. Op het moment dat Hubertus zijn kans schoon zag om het hert neer te schieten keerde het dier zich naar hem om. Er verscheen een lichtend kruis tussen het gewei van het hert. Tegelijkertijd klonk er een stem die zei: ''Hubertus, waarom verlies je je tijd in dergelijke bezigheden? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan.'' Hubertus knielde neer bij het horen van deze woorden en vroeg wat hij dan moest doen. De stem antwoordde ''Ga naar mijn dienaar Lambertus en doe wat hij u zegt.''Na zijn visioen besloot Hubertus om zich te wijden aan het christendom en vertrok hij naar Maastricht zoals hem opgedragen was. In Maastricht ging hij in de leer bij de heilige Lambertus die op dat moment bisschop was van Maastricht. Hubertus werd priester en assistent van Lambertus. Nadat Hubertus geweid was tot priester vertrok hij op pelgrimage naar Rome. In het jaar 708 of 709 werd Lambertus vermoord en was Hubertus genoodzaakt om terug te keren naar Maastricht. Hier werd hij door de Paus benoemd tot bisschop van Maastricht, naar wat later zou blijken de laatste bisschop van deze stad. De stad Maastricht was in deze tijden niet veilig en daarom verplaatste Hubertus het de bisschoppelijke zetel naar het nabijgelegen Luik. Ook de beenderen van de heilige Lambertus verhuisden mee naar Luik rond het jaar 718. In de Ardennen kreeg Hubertus te maken met het nog heersende heidendom, volgens de legende deed Hubertus veel moeite om de heidenen te bekeren tot het christendom. In de rest van zijn leven verrichte Hubertus enkele wonderen en kreeg hij verschillende visioenen. Een van deze visioenen vertelde hem dat zijn einde naderend was. Zes dagen na zijn visioen stierf Hubertus in het jaar 727. Het stoffelijk overschot van Hubertus werd in 825 naar de abdij van Andage gebracht, al snel werd Andage een bedevaartsoord en werd de plaatsnaam veranderd naar Saint-Hubert.
Het verhaal van de legende gaat dat Hubertus (of Huibrecht) eens een normaal en werelds leven leidde. Hij werd geboren in het jaar 656 als zoon van de hertog van Aquitanië, onduidelijk is of hij geboren werd in Toulouse of in de Voerstreek in België. Als man van adel was jagen één van Hubertus' favoriete bezigheden. Toen zijn jonge vrouw in het kraambed stierf nadat ze hem een zoon geschonken had besloot Hubertus om zich helemaal op de jacht te storten. Zelfs op Goede Vrijdag, begaf Hubertus zich ook naar het bos om te gaan jagen. Op een gegeven ogenblik had Hubertus een prachtig groot hert in zijn vizier. Op het moment dat Hubertus zijn kans schoon zag om het hert neer te schieten keerde het dier zich naar hem om. Er verscheen een lichtend kruis tussen het gewei van het hert. Tegelijkertijd klonk er een stem die zei: ''Hubertus, waarom verlies je je tijd in dergelijke bezigheden? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan.'' Hubertus knielde neer bij het horen van deze woorden en vroeg wat hij dan moest doen. De stem antwoordde ''Ga naar mijn dienaar Lambertus en doe wat hij u zegt.''Na zijn visioen besloot Hubertus om zich te wijden aan het christendom en vertrok hij naar Maastricht zoals hem opgedragen was. In Maastricht ging hij in de leer bij de heilige Lambertus die op dat moment bisschop was van Maastricht. Hubertus werd priester en assistent van Lambertus. Nadat Hubertus geweid was tot priester vertrok hij op pelgrimage naar Rome. In het jaar 708 of 709 werd Lambertus vermoord en was Hubertus genoodzaakt om terug te keren naar Maastricht. Hier werd hij door de Paus benoemd tot bisschop van Maastricht, naar wat later zou blijken de laatste bisschop van deze stad. De stad Maastricht was in deze tijden niet veilig en daarom verplaatste Hubertus het de bisschoppelijke zetel naar het nabijgelegen Luik. Ook de beenderen van de heilige Lambertus verhuisden mee naar Luik rond het jaar 718. In de Ardennen kreeg Hubertus te maken met het nog heersende heidendom, volgens de legende deed Hubertus veel moeite om de heidenen te bekeren tot het christendom. In de rest van zijn leven verrichte Hubertus enkele wonderen en kreeg hij verschillende visioenen. Een van deze visioenen vertelde hem dat zijn einde naderend was. Zes dagen na zijn visioen stierf Hubertus in het jaar 727. Het stoffelijk overschot van Hubertus werd in 825 naar de abdij van Andage gebracht, al snel werd Andage een bedevaartsoord en werd de plaatsnaam veranderd naar Saint-Hubert.